21. yüzyılın eşiğinde dünya bir altüst oluş döneminden geçiyor. Asya'da, Afrika'da hatta Avrupa'da ülkeler,etnik gruplar. Kabileler birbirinin boğazına sarılıyor. Sınırlar yeniden çiziliyor, yeni bayraklar ortaya çıkıyor. Atlaslar her yıl yeniden basılıyor. Askeri paktlar, devletler, partiler, hem de en heybetlileri, hiç beklenmedik bir hızla alaşağı oluyor. Kimi yıkılıyor, kimi adını, sosyo ekonomik yapısını, ideolojisini ışık hızıyla değiştiriyor. Tarihin gördüğü en derin istikrarsızlık dönemlerinden birinden geçiyoruz. Sanki bir kum fırtınası yaşanıyor. Kum tepeleri yer değiştiriyor. Fırtına dindiğinde bambaşka bir dünya tablosuyla karşı karşıya kalacağız. Üstelik süreç henüz yeni başladı. Önümüzdeki dönem, 21. Yüzyılın başı, artan ölçüde çalkantılara gebe.
Devletler, partiler, ideolojiler düzeyindeki bu çalkantının temelinde sosyo-ekonomik alanda büyük bir sarsıntı ve değişim süreci yatıyor. Kapitalist dünya ekonomisinin onyıllar boyu varlığını sürdüren yapısı altüst oluyor. Devlet ile ekonomi arasındaki ilişki köklü biçimde değişiyor. Tekil ulusların dünya ekonomisi ile ilişkileri farklı bir yapıya kavuşuyor. İşçiler ve emekçiler, onyıllar boyu elde etmiş oldukları kazanımların teker teker aşındığına, hatta ortadan kalktığına tanık oluyorlar. Keynesçiliğin, kalkınmacılığın, "sosyal devlet"in yerini yeni-liberalizm, küreselleşme, özelleştirme, sosyal devletin yıkımı alıyor. Türkiye bu büyük çalkantının dışında değil. Tersine bu topraklarda olan bitenler, dünya çapında yaşanan büyük altüst oluşla organik bir bütünlük taşıyor. Öyleyse Türkiye'de olan biteni anlayabilmek için dünya çapındaki sarsıntıyı nedenleri ve olası sonuçlarıyla birlikte kavramak zorundayız. Türkiye'deki özelleştirme dalgası ancak dünya çapındaki gelişmelerin bütünselliği içine yerleştirildiği takdirde gerçek anlamını kazanacaktır. Dünyada ve Türkiye'de kapitalizm yeni bir yola girmiştir. Bu yazının amacı, geçmiş ve gelecekle ilişkisi içinde bu yeni yola bir nebze ışık tutmaktır.