Kurban ibadeti, Allah’a yaklaşmak anlamına gelen “kurb” kökünden türeyen bir kavram. Kur’an-ı Kerim’de Hac Suresi başta olmak üzere birçok ayette kurbanın anlamı ve nasıl yerine getirilmesi gerektiği detaylı şekilde anlatılıyor. Hz. İbrahim ve Hz. İsmail arasında geçen teslimiyet sınavı ise kurbanın sembolik temelini oluşturuyor. İslam’a göre kurban kesmek, mali bir ibadet olmasının yanı sıra Allah’a teslimiyetin bir göstergesi. Aynı zamanda şükretmenin, yardımlaşmanın ve toplumsal dengeyi sağlama çabasının da bir parçası. Kurban ibadeti, Hz. İbrahim’in sadakatini ve Hz. İsmail’in teslimiyetini hatırlatarak, Müslümanlara her yıl aynı ruhu yaşatıyor. Kurban Bayramı, sadece dini bir vecibenin yerine getirilmesinden öte, yoksullara destek olunması açısından da büyük önem taşıyor. Maddi imkânı olan bireyler, kurban etlerini ihtiyaç sahipleriyle paylaşarak toplumsal adaletin sağlanmasına katkıda bulunuyor. Son yıllarda özellikle büyük şehirlerde kurban kesimi yerine bağış yapma eğilimi artsa da, din âlimleri kurban ibadetinin özüne uygun şekilde yerine getirilmesi gerektiğini vurguluyor. Kurban ritüelinin insanlık tarihi kadar eski olduğundan bahsetmiştik. Tarih boyunca hemen hemen bütün dinlerde ve kültürlerde farklı şekiller ve amaçlarla varlığını sürdüren kurban âdeti, İslam dininde cinayet, şirk, israf, kurbana eziyet gibi olumsuz unsurlardan temizlenmiş; Allah’a teslimiyet anlayışı ile uygulanan, malî ve sosyal nitelikleri bir arada bulunduran bir ibadet halini almıştır. İslam dininde kurban kesmek teslimiyet anlayışını içinde barındıran mali bir ibadettir ancak bireysel ve toplumsal yararı da oldukça ön plandadır. Kurban kesen bir kişi Allah’ın emrine boyun eğmiş ve kulluk bilincini koruduğunu göstermiş olur. İbadetini malını Allah için telef ederek değil, en yakınlarından başlayarak insanlara yararlı olacak şekilde gerçekleştirmesi gerekir. Kurban, aynı zamanda Allah’a verdiği nimetlerden dolayı şükretmenin yollarından biridir. Kestiğimiz her kurban bize Hz. İbrahim ve Hz. İsmail’in Allah’ın emirlerine koşulsuz itaat etmeleri yolunda verdikleri sınavı hatırlatır ve simgesel olarak benzeri bir davranışa hazır olduğumuzu gösterir. Mümin, kurban keserken yalnızca kendi ailesini değil, komşusunu, mahallesindeki ihtiyaç sahibini ve hatta uzak coğrafyalarda yaşayan kardeşlerini de düşünür. Bu da dinimiz İslam’ın ümmet anlayışını güçlendirir. İslam âlimleri genel olarak kurban etinin üçe bölünerek paylaşılmasını tavsiye etmiştir: Bir kısmının aileye, bir kısmının akrabalara ve dostlara, bir kısmının ise ihtiyaç sahiplerine verilmesi. Bu davranış, paylaşmanın bir ibadet haline geldiğini göstermektedir. Bu bilinçle yapılan bir kurban, kalpler arasında muhabbeti artırır, insanlar arasında görünmeyen güçlü bir bağ oluşturur ve gönül köprüleri kurar. Kurban ibadeti, sadece bireysel bir kulluk değil; toplumsal bir bilinç, bir kardeşlik çağrısıdır. Mümin, kurban sayesinde Allah’a yaklaşırken, topluma da katkıda bulunur. Bu ibadet, dinimiz İslam’ın sadece bireysel ahlâkı değil, toplumsal adaleti de öncelediğini gösterir. Kurban etinin bir fakirin sofrasına bereket olması, sadece onun karnını doyurmaz; kalbine de umut verir. Kurban, ümmet olmanın, bir vücut gibi hareket etmenin fiilî bir göstergesidir. Bu yönüyle, sadece hayvan kesmek değil; toplumun yaralarını sarmak, ihtiyaç sahiplerine el uzatmak, kardeşliğe katkıda bulunmaktır. Günümüzde birçok insan, kurban ibadetini bireysel olarak yerine getiremeyebilir. Bu noktada devreye yardım kuruluşları girmekte ve vekâlet yoluyla kurbanların ihtiyaç sahiplerine ulaştırılmasını sağlamaktadır. Bu organizasyonlar sayesinde, kurban etleri sadece yerel değil, ulusal ve uluslararası düzeyde milyonlarca insana ulaşmakta, mazlum coğrafyalara umut olmaktadır.