Tarih boyunca zulüm, baskı ve adaletsizlik hiçbir zaman eksik olmadı. Ancak her dönemde bu karanlığa karşı duran, boyun eğmeyen, inancından ve onurundan taviz vermeyen insanlar da vardı. İslam, işte bu duruşun yani direnişin hem inançla hem ahlakla nasıl şekillenmesi gerektiğini öğreten bir din olmuştur. Direniş, yalnızca fiziksel bir savaş değildir. Asıl direniş, imanı korumak, haksızlığa boyun eğmemek, zulüm karşısında susmamak ve sabırla mücadele etmektir. Hz. Muhammed (s.a.v.)’in Mekke dönemindeki mücadelesi bunun en büyük örneğidir. Peygamberimiz ve ilk Müslümanlar, müşriklerin baskısına, ambargosuna, işkencelerine maruz kaldılar. Ama geri adım atmadılar. Çünkü biliyorlardı ki hakikat, direnmeyenlerin değil, sabırla, inançla ayakta kalanların yanında yer alır. Ey iman edenler! Sabredin, sabırda yarışın, birbirinize kenetlenin ve Allah’tan korkun ki kurtuluşa eresiniz. Âl-i İmrân, 3/200 Bu ayet, sabrın ve dayanışmanın direnişle nasıl birleştiğini anlatır. İslam’da direniş, sadece bir tepki değil, adalet uğruna yapılan bilinçli bir mücadeledir. Bugün Filistin’de, Doğu Türkistan’da, Gazze’de birçok coğrafyada Müslüman halklar zulme karşı direniyor. Ellerinde güçlü silahlar olmasa da inançları, sabırları ve kararlılıklarıyla büyük bir duruş sergiliyorlar. Tıpkı Mekke’de, Medine’de, Kerbela’da olduğu gibi. Unutulmamalıdır ki İslam, korkaklığı değil, onurlu bir mücadeleyi teşvik eder. Ancak bu mücadele nefretle değil, merhamet ve adalet ilkeleriyle yapılmalıdır. Zira Müslüman, öfkesine değil, inancına yenik düşmemelidir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurur; Sizden kim bir kötülük görürse, onu eliyle düzeltsin. Buna gücü yetmezse diliyle düzeltsin. Buna da gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin. Bu ise imanın en zayıf derecesidir. Bu hadis bize gösteriyor ki, zulme karşı durmak imanın bir gereğidir. En azından kalben karşı çıkmak bile direnişin bir parçasıdır. Kur’an-ı Kerim’de de zalimlere karşı durulması şu şekilde ifade edilir; Zulmedenlere meyletmeyin, yoksa size de ateş dokunur. Hud Suresi, 113