Bireyin grup veya toplumla bütünleşme sürecinin bir diğer adı
olarak sosyalleşme, en geniş anlamıyla eğitim ve öğrenme sürecidir.
Birey, bu süreçte toplumunun düşünce, inanç, gelenek, kural, değer ve
yaşam tarzlarının yanısıra dinini ve inancını da öğrenir. Dinin kendi
yapısal niteliği gereği sosyalleşmeye rengini vermesi durumu olarak
dinsel sosyalleşme de, hem bireyin dinî kural, değer ve pratikleri
öğrenmesinde, hem de genel olarak sosyalleşme sürecine dahil
olmasında etkili olur. Dinsel sosyalleşme; dinde sosyalleşme, din ile
sosyalleşme, sosyalleşme sürecinde dinî hayat, toplumun dinini
öğrenme ve yaşama süreci ve de dindarlaşma gibi ifadelerde karşılığını
bulan bir terimdir. Din sosyolojisinin önemli konularından biri olan
dinsel sosyalleşme, din-toplum etkileşiminin önemli boyutlarındandır.
Genelde sosyalleşme, özelde ise dinsel sosyalleşme süreçleriyle din,
toplumsal aktörlerin toplumun dinî yapısına, toplumun norm, değer ve
inançlarına katılmasında, onları öğrenmesi, benimsemesi, onaylaması,
davranış kalıbı haline getirmesi ve gelecek nesillere aktarmasında
önemli boyut ve işlevselliklere sahiptir. Dinsel sosyalleşme, dine ait
sosyalleşme veya dinsel yönden öğrenme yahut din temelli
toplumsallaşma, toplumsal faktörlerin bireylerin dinsel inanç, algı,
anlayış ve yaşayışları üzerinde etkide bulunduğu etkileşimsel bir süreç
olarak dinsel sosyalleşme, insanın toplumsal hayatta din alanında
öğrenme ve uyum sürecini ifade eder. Bu çalışmada din ve
sosyalleşmenin dinsel sosyalleşme bağlamında anlaşılması
amaçlanmaktadır. Bu amaç kapsamında dinsel sosyalleşmenin sosyal
Kontrol, kimlik, dinsel meşrûlaştırım, din değiştirme, mezhep
değiştirme, grup değiştirme, imanlaşma süreci, din eğitimi, dindarlık,
dindarlaşma gibi olgulara dair boyutları ele alınmaktadır.